اُسامه نام فیلمی افغانستانی به کارگردانی صدیق برمک کارگردان افغانستانی ، محصول سال ۲۰۰۳ است. داستان فیلم سرگذشت دختربچه‌ای است که در زمان حکومت طالبان در افغانستان، با لباس و ظاهر یک پسر، وارد اجتماع می‌شود. صدیق برمک دربارهٔ فیلم خود گفته‌است: «اسامه یک تراژدی واقعی در دورانی است که هیچ کس حق تصمیم گیری برای خود نداشته‌است. فیلم با این جملهٔ علی شریعتی آغاز می‌شود «خدایا مرا از آنانی قرار ده که دنیاشان را برای دینشان می فروشند نه از آنها که دینشان را برای دنیا شان.» در نسخه بین‌المللی به جای این جمله، عبارت «I can not forget but I can forgive» (من نمی‌توانم فراموش کنم اما می‌توانم ببخشم) از نلسون ماندلا نشان داده می‌شود. پس از آن تصاویری از تظاهرات زنان برقع پوش در کابل می‌بینیم که خبرنگاری خارجی مشغول فیلمبرداری از آنهاست. پلاکاردهایی دست زنان است که روی آن‌ها نوشته شده: «ماسیاسی نیستیم» «ماگرسنه ایم» «ما بیوه هستیم» «ما کار می خواهیم» و ... نیروهای طالبان به زنان حمله و آن‌ها را پراکنده می‌کنند. مادر اسامه در بیمارستان کار می‌کند، طالبان به بیمارستان می‌آیند و از او می پرسند آنجا چه می‌کند؟ مادر که اسامه را زیر چادرش پنهان کرده، پیرمردی را که بستری است نشان می‌دهد و می‌گوید برای مداوای پدرش به بیمارستان آمده. مردی که پیرمرد، پدر واقعی اوست، اسامه و مادرش را با دوچرخه به خانه‌شان می‌رساند. مادر اسامه به توصیه مادر پیرش، موهای دختر را قیچی می‌کند و او را با ظاهری پسرانه به دکان شیرفروشی یکی از دوستان قدیمی شوهرش(که در جنگ با روس‌ها کشته شده بوده)می برد. یکی از نیروهای طالبان سراغ اسامه می‌آید و او را به اجبار همراه بقیه پسران به «مکتب» می‌برد تا تعلیمات دینی و نظامی ببیند.ملا به پسرها روش غسل گرفتن را یاد می‌دهد. در «مکتب» با دیدن خون قاعدگی اسامه، مطمئن می‌شوند او دختر است و زندانی اش می‌کنند.روز محاکمه، فیلمبردار خارجی را تیرباران می‌کنند ولی قاضی به درخواست «ملا» اسامه را به عقد او در می‌آورد. ملا، اسامه را به خانه‌اش می‌برد که زنان دیگرش هم آن جا زندگی می‌کنند. با صحنه‌ای از غسل ملا، فیلم تمام می‌شود.